Kerstviering 2011
Soms vraag ik me af of Gerard wel helemaal lekker is. Elke doordeweekse les brengt hij, samen met Margareth, de gymzaal met waaiers en kleden in Chinese sferen. Bewijzen heb ik niet, maar ik betwijfel of andere leraren hetzelfde doen. Eén keer per jaar verdwijnt mijn twijfel op slag: tijdens de kerstviering is het overduidelijk dat Gerard volledig dol is. Het kan niet anders of hij is de enige leraar die uren bezig is om de zaal onherkenbaar te versieren met kerstbomen, guirlandes, lichtjes, lampionnen en waaiers. Hoeveel tijd zal hij hebben besteed aan het bouwen van de buizenconstructie waarmee hij de lange muur kon bedekken met een zwart kleed met gouden Chinese tekens… In zo’n omgeving hoef je alleen maar stil te staan en om je heen te kijken om je chi te voelen stromen!
‘En ik heb nog grotere plannen voor volgend jaar!’ vertelde Gerard me met glinsterende ogen. Ambitieus, creatief en in het bezit van engelengeduld, deze man. En – oh mazzel – getrouwd met een vrouw die hem begrijpt!
Het was duidelijk dat de dertig gasten lang voor de kast en de spiegel hadden gestaan. De dames hadden zich gehuld in warme kleuren, ze hadden zich opgemaakt en droegen oorbellen, de heren speelden de onschuld in smetteloos wit of in pulletjesgeel.
Desondanks was Jesse de grote blikvanger van de middag. Ongeveer één jaar oud, liep hij aan de handen van oma Jetty de zaal binnen in een doddig tai chi pakje dat hij van Gerard en Margareth had gekregen. Later kroop hij vrijelijk tussen ons door terwijl wij de vierwindstrekengroet deden.
Met de aanwezigheid van Niké, de dochter van Charlotte, zijn we ook altijd blij. Ze geeft namelijk bij elke kerstviering een kung fu demonstratie. Het ziet er snel en dynamisch uit, en ze doet het elk jaar beter. Na afloop nodigt ze ons uit om de vorm met haar te lopen. Wij doen dat vol enthousiasme, want ook wij kunnen snelheid tonen: de vaart waarmee fysieke aftakeling inzet wanneer de tienerjaren zijn gepasseerd…
Even twee tips aangaande de hapjes die iedereen meeneemt: ga tijdens de qigong oefeningen niet rechts van Gerard staan. De geuren van versgebakken appeltaart en hartige gerechten zorgen ervoor dat je hoofd komt vast te zitten in een verkeerde hoek, namelijk gericht naar de hapjestafel.
Tip twee: er zijn gerechten waar we niet van af kunnen blijven, bijvoorbeeld die kerriefruitsalade. Willen de makers van dit soort ‘winnende’ gerechten volgende keer een recept meeleveren? Of in ieder geval hun naam erbij vermelden?
Op deze plaats wil ik graag Gerard en Margareth bedanken voor de soepele organisatie en de grandiose aankleding van de middag. We hebben zo’n fijne middag gehad, kan het volgend jaar niet wat langer?
Tot dan!
Désirée Kool-Bierenbroodspot