mijn Taiji

Taiji

Een aparte naam. Een oud Chinese vechtkunst. Yin-Yang, zachte vloeiende vormen, evenwicht.
Ik had het al eens gezien op televisie. De langzame bewegingen en de balans hierin trokken mij gelijk aan.
Het was mij een raadsel hoe iemand zo lang op één been kon staan.

Ik ben een beetje slungelig. Stootte mij aan de hoek van de tafel als ik er omheen liep en viel altijd wel gauw ergens overheen als een blok beton. Totaal geen controle.

Ik zag Taiji  in het Streekbos. Mijn hart maakte een sprongetje. De discipline en het plezier straalde er van af. Dit wil ik ook.
Nu zijn we twee jaar later. Ik kan nog steeds niet lang op één been staan maar neem de bochten wat ruimer en de hoek van de tafel is niet langer een vijand.
Wat ik heb gekregen is rust. Een samenspel van acceptatie, dankbaarheid, loslaten en vertrouwen. Goed voor je lichaam, goed voor je geest. Een vorm die ik elke morgen doe als ik op sta.
Kom maar dag, ik ben er helemaal klaar voor.

De lessen die Gerard en Margareth van Taijischool Shen geven stralen gedrevenheid en warmte uit. Een warmte waar ik mij graag in koester en het mooie is dat je Taiji tot ver gevorderde leeftijd kan uitoefenen. Goed voor gewrichten en spieren, zo broodnodig bij het ouder worden.
Wat is het lekker om je geest met al zijn wirwar en zorgen even uit te schakelen en alleen met de bewegingen van je lichaam bezig te zijn.
Een rijke aanvulling op mijn leven.

Els Rong