STN-dag 9 november 2019 ( door Margreet )
STN-dag 9 november 2019…een datum die al manden omcirkeld in mijn agenda stond. Twee jaar na m’n debuut met zwaard, mocht ik weer aan de wedstrijd deelnemen maar nu als duo!
Samen met mijn maatje, mijn grote (heel grote) vriend Niels werden ik ingeschreven voor zwaard én voor sabel.
Een periode van flink oefenen ging aan deze datum vooraf: Gerard zette -soms zelfs bijna verontschuldigend- tijdens de trainingen de puntjes op de i en dat waren er heel wat. Niels kwam wekelijks op donderdag-tussen-de-middag en soms in het weekend overwaaien naar de kerkzaal waar we samen konden oefenen.
Dat waren fijne uurtjes! Niels kon zo rustig en duidelijk uitleggen waar een beweging vandaan komt en naar toe gaat. Zodoende kwamen we (sportief…) steeds dichter bij elkaar en kregen we de vormen tamelijk synchroon.
Tjoh, wat hebben die mannen geduld met me gehad!
Maar vooral: wat heb ik genoten van het oefenen van al die puntjes : het refereerde aan mijn turn-jeugd; oefenen net zo lang tot het lukt. De voldoening van zowel de weg daar naartoe als het resultaat heeft me zó goed gedaan: een periode met een gouden randje!
Die zaterdag werd dat randje alleen maar dikker…
Zes uur op, bij opkomende zon naar Utrecht met een altijd optimistische Niels naast me en trouwe supporter Jos op de achterbank (Niels moest toch z’n benen kwijt); op zich al een feestje.
Omkleden, presenteren, warming-up en dan voornamelijk wachten én genieten van alle optredens (práchtige Drakendans)…
Het uur U kwam steeds dichterbij: Karin nog even vlechtjes in m’n haar maken, knuffel van dochterlief, bemoedigende woorden van supporters, mascotte Ami-de-Eland bij de hand en Jos-met-camera-in-de-aanslag… De spanning en het adrenalinegehalte steeg behoorlijk.
Staande voor de jury voor de zwaardoefening begonnen m’n knieën spontaan te klapperen. Ondanks dat hebben we ons oefentraject eer aan kunnen doen en behaalden we brons.
Een half uur later op voor sabel….de spanning bleek uitgeklapperd…we gingen het gewoon doen!
Het voelde fantastisch. Niels -mijn geduldige, kundige grote schaduw- en ik gingen als yin en yang door de sabelvorm; ieder op z’n eigen wijs maar zó samen….het werd goud!
Het gouden randje om dit hele traject kon wat mij betreft niet mooier.
Dank aan allen die hebben bijgedragen in welke vorm dan ook en zo zorgden voor het gevoel van verbondenheid dat nodig is om dit te kunnen doen.
Margreet
