STN festival 2013

Dit jaar viel het STN festival op 16 november, boven op mijn verjaardag. Ik heb geen seconde overwogen om thuis te blijven en dat was maar goed ook. Dit festival leverde een prima geslaagd verjaarsfeest op met leuke mensen; vertier en vermaak; een beetje spanning; en cake en knuffels.

Ik had me ingeschreven voor de dubbele waaier 48 (duo en solo) en voor de enkele waaier 48. De duovorm liep ik met mijn taichi partner Ineke. In de lente hadden we dat al besloten. We kenden allebei de dubbele waaiervorm al – hoe moeilijk kon het zijn om hem synchroon uit te voeren? Eén keer intensief trainen zou voldoende moeten zijn. Uit praktisch oogpunt was één keer samenkomen ook wenselijk want we wonen niet bij elkaar om de hoek. Die bewuste oefendag hadden we slechts één doorloop nodig – om te constateren dat ‘synchroon’ buiten de mogelijkheden lag. Onze interpretaties van de vorm waren zo verschillend dat ze niet met elkaar vielen te combineren. Gelukkig hadden we elk wél dezelfde instructie-dvd. We zetten onze eigen versies overboord en hielden de dvd aan als leidraad terwijl we individueel verder trainden. Zo moest het ook lukken.
In oktober deed zich de mogelijkheid voor om een workshop dubbele waaier te volgen bij Monica Bansky. Monica is leerling van de choreograaf van deze vorm. Het leek ons zinnig hier even vlug de puntjes op de i te (laten) zetten. Maar Monica’s puntjes pasten niet op onze i. Hoeveel verschillende interpretaties kan een vorm hebben?! Ontgoocheld zetten we de dvd uit ons hoofd, en na een dag doorzetten hervonden we ons in een volledig nieuwe, derde versie. Eindelijk stonden onze voeten, waaiers en neuzen dezelfde kant op.
Op de STN dag begonnen we vol vertrouwen aan onze warming up, om al snel in een milde depressie te belanden toen bleek dat we in een maand tijd toch nog waren scheefgegroeid. We hadden niet dezelfde dingen onthouden uit Monica’s les. Vlak voor we het veld op werden geroepen, moesten we nog behoorlijk wat schaven. De uitvoering was tegen alle verwachting in merakels goed. We zouden er een zilveren medaille voor krijgen!
Na de duovorm moest ik me klaarmaken voor de dubbele waaier solo. De armvoering die we bij het duo gebruikten was hoog en strak terwijl ik in mijn solo de techniek wilde laten zien die Gerard ons leert. Die is veel zachter. Dat betekende dat ik de wijzigingen die ik er net met moeite in had gedrild, er weer uit moest zien te krijgen. Achteraf gezien kan ik niet bevatten hoe ik goud heb kunnen halen met in mijn hoofd drie versies van de vorm en twee sets last minute changes!

Misschien waren het juist alle versies en wijzigingen die me bij de les hielden. Bij de enkele waaier had ik geen last van dat soort verwarring, en toch ging hij minder goed dan de dubbele waaier. Volgende keer zal ik Gerard verzoeken om vlak voor een wedstrijd nog wat nieuwe draaien en sprongen toe te voegen aan de vormen die ik ga lopen. Een achterwaartse salto hier en daar houdt me vast wel zelfverzekerd en ontspannen…

De aanwezigheid van Gerard, Margareth en een tiental leden van onze school zorgde voor veel gezelligheid. Een aantal leden had meegedaan aan workshops en vertelde daar enthousiast over, anderen verhaalden over wat ze op de wedstrijdvelden hadden gezien. Nu nog een haardvuur erbij, wat nootjes en een wijntje, en het is alsof je thuis bent. Op je eigen verjaardag.
Ik vind het heel lief dat jullie een workshop lieten schieten om mij te zien. Het is super dat jullie er waren, met bloemen, warmte en afleiding.
Cor, dank je wel voor de geslaagde filmopnames.
Gerard ik waardeer je positieve houding en je enthousiasme. Mocht je je afvragen waarom je hand zo zwaar voelt rond toernooidagen: ik houd hem vast.

Désirée Kool-Bierenbroodspot