North Sea Tai Chi 2013: op zoek naar de bubbling well

Kalm loop ik het terrein van North Sea Tai Chi in Spaarnwoude op. Die kalmte is uiterlijke schijn. Van binnen ben ik een huppelend veulen dat niet kan kiezen wat ze eerst wil doen: bekenden begroeten; over het meer kijken naar de landende vliegtuigen; me melden bij de organisatie, of bramen plukken. Ik combineer het eerste en het laatste.

Als de bramenstruik is leeggegeten huppel ik naar Oscar Muňoz Galeano die een introductie in de Chen stijl geeft. In Engels met een sexy Spaans accent legt hij aan de groep uit dat Chen in de basis hetzelfde is als de Yang stijl maar dat Chen expressiever is. Eerst doen we oefeningen die onze dantien moeten wakker maken. Ze lijken erg op wat Gerard ons elke week laat doen. Ik heb zo het vermoeden dat mijn dantien een ander bioritme heeft dan ik. We zijn nooit op hetzelfde moment wakker.
Vervolgens gaat Oscar ons voor in een aantal Chen bewegingen. De man doet het zó mooi! Alleen al naar hem kijken geeft inspiratie.

Even een kopje thee en dan door naar Stephan Kölzow. Hij hangt zijn workshop op aan een tekst van Zheng Manqing: “If the Yongquan (bubbling well) has no root, or the yao (waist) has no control, then life-long practice will be in vain.” Dat klinkt dreigend. En dan te bedenken dat ik niet eens wist dat ik een bubbling well heb. Stephan legt uit waar hij zit: midden onder je voet. Mooier nog, onder beide voeten! Met een partner, in de pushing handshouding, moet ieder van ons contact maken met zijn bubbling well. Op het moment dat zich een stilte voordoet in de conversatie met mijn well, voel ik ineens hoe mijn partner op zijn voeten staat en dat hij geworteld is. Briljant zeg, ik heb nog nooit zoiets ervaren! Ter plekke neem ik me voor dat vaker te gaan voelen: bij tai chi genoten, familieleden, huisdieren, willekeurige voorbijgangers…

’s Middags volg ik een workshop zwaardvechten bij Henk Janssen. Dat is niet alleen leuk, voor mij is het ook heel nuttig aangezien er thuis een mini-samoerai rondloopt die de boze intentie heeft me op onverwachte momenten met zijn larpzwaard van mijn hoofd te ontdoen.

Bovenstaande schrijf ik niet voor de grap. Ik beschrijf wat ik op zo’n festival meemaak opdat twijfelaars onder de Shen-leden stoppen met dralen, en volgende keer meedoen. Want we hebben natuurlijk reusachtig mazzel met Gerard maar geen enkele leraar kan zijn studenten alles bijbrengen wat leerbaar is in de tai chi. Er bestaan namelijk teveel stijlen, technieken, interpretaties en fysieke aandachtspunten. Het is leuk om eens aan iets nieuws te krabben. Al snap je er niets van, er blijft toch altijd iets hangen wat je kunt gebruiken in de lessen van Gerard, of ter invulling van het beeld dat je hebt van tai chi.
Het NSTC is laagdrempelig en tegelijkertijd interessant voor mensen die al een tijdje meelopen in de tai chi wereld. Ieder stapt in op zijn eigen niveau en alles loopt wanordelijk door elkaar heen. Dat is de charme ervan.
Je hoeft geen ervaring mee te brengen, het is voldoende dat je je ogen gebruikt en dat je bereid bent open te staan voor lichamelijke verrassingen.
Dus overwin je gêne en doe een keer mee!

Désirée Kool-Bierenbroodspot