Kerstviering 2012

De kerstviering is een prachtige gelegenheid om bij te praten met leden uit een andere groep, met mensen die verhuisd zijn, die terug zijn van ziek of die het te druk hebben op het werk om elke week op les te komen. De meeste leden zijn aanwezig op de viering en er hangt een feestelijke en gezellige sfeer.

Het is bijna niet voor te stellen maar de zaal was wederom uitbundiger versierd dan vorig jaar. Meer guirlandes en meer lichtjes. Gerards ‘stille vriendin’ was ook aanwezig. Ze stond onder twee elegante Chinese parasolletjes. Tijdens de sport fair had ze zwart haar maar dit keer was ze een brunette. Eerder op de dag had Gerard haar bij haar lange benen gegrepen en haar in zijn kleine gele auto geduwd. De buren spraken schande van deze behandeling. Eenmaal veilig in haar hoekje in de gymzaal richtte ze haar blik zedig naar de grond. Waarschijnlijk zag ze in dat Margareth met afstand de mooiste van het bal was, met haar lange blonde vlecht en haar jurk van rood en zwart kant. Iedereen zag er trouwens chique uit.

De gymzaal is groot genoeg op een normale les maar als dertig leden tegelijkertijd de 24 lopen is er ineens ruimtegebrek. Jacco stond aan de zijkant en had zo weinig ruimte dat hij zich gedwongen zag om de manen van het paard te spreiden terwijl hij met zijn lange benen over een bankje stapte. En weer terug. Nog een geluk dat niet iedereen het zwaard doet…

Iedereen had behoorlijk staan sloven in de keuken en sommige van de meegebrachte gerechten waren van professionele kwaliteit. De creatie van Cor Evers was de mooiste. Hij had zijn appeltaart gedecoreerd met vogels die hij had gesneden uit appels. Aanvankelijk dacht iedereen dat het beeldjes waren, zo geweldig waren ze.
Karins likeurtruffels lieten zich prima combineren met de kungfu demonstratie die Niké gaf. Lekker kijken en knabbelen. Niké is elk jaar aanwezig bij de kerstviering en elk jaar vraagt Gerard ons om mee te doen met een lesje kung fu van deze jongedame. Wij zien Niké elk jaar beter worden en de vormen die ze loopt zijn elke keer complexer. Met enige opluchting bedacht ik dat het inmiddels niet langer verantwoord is om haar na te doen. Gerard zag dat anders en een halve likeurtruffel later stonden we toch weer met z’n allen achter Niké. Gelukkig zijn kungfu vormen prettig kort. De kans dat iemand iets heeft verrekt is dus niet groot. Bovendien, met die likeur in ons lichaam…

Niet alleen Niké deed een demonstratie. Gerard vroeg mij de dubbele waaier te laten zien, als voorbereiding op de competitie waaraan ik in maart meedoe. Mijn vrees om op te treden voor publiek werd overstegen door angst voor de hapjestafel: de combinatie van waaiers, zweethanden en de nabijheid van Cors appelvogels was niet de best denkbare. Gelukkig hebben de vogels het overleefd.
Lia liep vervolgens de 24 – een mooie ingetogen versie.

Dit jaar was er ook tijd voor pushing hands. De ervaren leden lieten aan nieuwelingen op het gebied van pushing hands zien hoeveel lol je kunt beleven met tai chi in de praktijk. Kennelijk kwam de boodschap over want Elly en Jolanda weerden met een lach op het gezicht hun tegenstanders af.

Het was een gevarieerde middag die voorbij vloog terwijl hij nota bene langer was dan voorgaande jaren. Dank jullie wel, Gerard en Margareth, voor de organisatie van deze prachtige traditie!

Désirée Kool-Bierenbroodspot