STN 2019 – Wat een beleving (door Cora Postma-Telman)

Al jaren was ik een vaste bezoeker van het STN festival; er was altijd meer dan genoeg te beleven. Eén mogelijkheid had ik net zoveel jaren links laten liggen; zelf meedoen aan de competities. Ik ben nu eenmaal niet zo competitief ingesteld. Maar ja, als je zelf les geeft, hoort die ervaring er wel bij, vond ik. Dus na de eerste stappen in Pushing Hands wedstrijden vorig jaar, stond er nu ook een handvorm op mijn inschrijfformulier: ‘onze Chen-mix’.

De intensieve voorbereiding van de afgelopen maanden bleek op zich al de moeite waard. Meedoen aan een wedstrijd kan dus heel inspirerend en motiverend zijn. Ook leuk, zolang je op je gemak oefent in de eigen gymzaal. En dan volgt die dag in november waarop je je jezelf zichtbaar moet maken voor de ogen van velen waaronder de ogen van meerdere kritische juryleden…

Eerst maar eens de focus gericht op de PH wedstrijden. Rondom de mat ervaar ik een bijzonder sfeertje… Rivalen op de mat en gelijktijdig samenhorigheid rondom de mat. Zo probeer je bijvoorbeeld in de warming-up voor een PH wedstrijd al ‘goed in je voeten’ te komen. Daar help je elkaar dan bij. De moving-step wedstrijden, die laat ik aan me voorbij gaan. Al duurt zo’n wedstrijd maar drie minuten, zonder een heel goede conditie red je dat niet.

Ik houd het bij de fixed-step wedstrijden. Hierbij volgen de scheidsrechters de Nederlandse regels en geven punten als er ‘zachte tai chi technieken’ worden gebruikt om de ander van zijn voeten te krijgen. Slechts twee tegenstanders zijn er in mijn gewichtsklasse. Middels een gelijkspel en een gewonnen partij weet ik mezelf aardig staande te houden.

      

 

Dan volgt mijn vuurproef… vijf juryleden voor je neus en één achter je rug. En dan zijn er in deze poule ook nog vijf deelnemers uit een sterk Duits team. Zoals een tai chi docent met ‘tig’ keer meer ervaringsjaren in de Chenstijl. En dan die indrukwekkende prestatie van die jonge vrouw… Zij blijkt in China getraind te zijn en is ‘de jongste Grootmeester ooit’, zo wordt er verteld.

 

Mijn gedachten bij dit alles? ‘Loslaten… Want ik weet wel wat ik kan en wat ik nog niet kan. Uiteindelijk ben je zelf je grootste tegenstander. Als het me maar lukt om rustig te blijven.’ Ontspanning is essentieel in tai chi en een van de aspecten waar de jury op zal letten. Uiteindelijk, vraag me niet hoe of waarom, ben ik niet eens zo zenuwachtig en loop ik de vorm rustig genoeg. Ik heb mijn doelstelling gehaald! Ook de juryscore was goed genoeg voor een eerste keer. Dus ik was tevreden … voor dit jaar (wordt vervolgd)

Ik ken een docent na een wedstrijd niet vraagt of het goed ging. Zij vraagt; ‘En… was het leuk?’. Nu kan ik volmondig beamen: ‘Ja, het was leuk!’. Ook ben ik blij met de prestaties van mijn teamgenoten Niels en Margreet tijdens hun wedstrijden. En vol dank aan de STN betrokkenen, aan onze coach Gerard en de filmers/fotografen, supporters en belangstellenden vanuit taijischool Shen.