Het doel of de weg?

In het afgelopen jaar was er door de Olympische Spelen veel belangstelling voor China. Zo af en toe werd de Tai Chi genoemd. 'Vooral oudere Chinezen beoefenen Tai Chi voor hun gezondheid', zo werd er geschreven, omdat zij de hoge kosten van de gezondheidszorg niet kunnen betalen', stond er achter. Oh; is dat zo?

In een ander artikel over de Chenjiagou School van de famillie Chen, las ik over een Engelsman die besloten had zijn hele leven aan de Tai Chi te wijden. Dit intrigeerde mij. De meesten van ons kunnen het zich niet permitteren om van de Tai Chi hun levensdoel te maken. Maar zelfs al zou het je aangeboden worden: zou je het willen?

Het beoefenen en toepassen van de Tai Chi maakt dat ik al mijn andere taken in het dagelijks leven aan kan. Energie opladen en gebruiken; in alle aspecten van mijn leven. Opladen en ontladen, verweven als Yin en Yang.

Wat zou die Engelsman doen met zijn verworven rust en energie? Grote profeten kwamen na een periode van retraite juist weer onder de mensen om hun verworven schatten te delen; uit liefde voor de medemens. En liefde wordt alleen maar meer als je er veel van weg geeft. Tai Chi is als Tao: de Weg.

Cora Telman