North Sea Tai Chi: een korte vakantie!

Vorig jaar werd ik door Cora nog gedwongen mee te gaan naar het North Sea Tai Chi festival. Dit jaar had ik totaal geen aanmoediging nodig om me in te schrijven. Het NSTC is namelijk een korte vakantie. Het begon al ’s ochtends vroeg toen ik op de snelweg werd gepasseerd door jakkeraars, strak in het (mantel)pak. Ik moest erom lachen: in mijn sportkleding reed ik ongehaast naar Spaarnwoude. Op het terrein heerste niets dan rust. Mensen dronken thee op het terras bij het meer, er klonken buitenlandse talen. Het was alsof ik ver van huis was.

Het enige wat een lichte mate van stress opwekte was het kiezen van de workshops. Ik kwam slechts een dag en kon ze dus niet allemaal volgen. Ik besloot er niet over na te denken en achter een willekeurige leraar aan te lopen. Het bleek Paco Rodriguez te zijn. Op een plekje in de schaduw gaf hij stem qigong. Hij sprak voornamelijk Spaans en dat ik er slechts de helft van verstond deed me niets, alleen al het luisteren naar die prachtige taal maakte me rustig. Gelukkig had hij een tolk meegebracht.
Paco wilde dat wij ons uitrekten zoals je doet wanneer je uit bed komt, met bijbehorend OEAAAHH geluid. Daarvoor moest de groep eerst wat gêne overwinnen. Later in de les, toen hij ons vroeg om IIIEEEEEEOEOE, HO HO HO, HHHHH, MMMMM en SSSSSS, deden we mee alsof we met elkaar waren opgegroeid. In combinatie met ademhaling en armbewegingen resoneerden de klanken in mijn lichaam. Het voelde prettig! Tot slot liet Paco ons kort oefenen met de omgekeerde ademhaling. ‘Ies siempel but not easy’ voegde hij eraan toe. Dat klopte.

In de pauze dronk ik een kop thee en wisselde ik ervaringen uit met andere deelnemers. Daarna volgde ik de workshop ‘tai chi in het dagelijks leven’ van Daan Hengst. We oefenden alledaagse zaken zoals ‘opa in de rolstoel naar de ijssalon duwen’, ‘zorgen dat oma het zebrapad verlaat’, ‘kruiwagen in beweging krijgen’ en ‘het tillen van zware objecten’. Het ging er natuurlijk niet om opa over te halen naar de ijssalon te gaan terwijl hij liever bingo speelt, of om oma van haar verwarring af te helpen, het ging om de beweging. Hoe krijg je iets of iemand van zijn plaats? De techniek daarvoor is dezelfde als die voor pushing hands. Je moet dus zorgen dat je structuur (je houding) in orde is.
Vorig jaar werd er veel over structuur gesproken. Ik had toen wel een idee van wat ermee wordt bedoeld maar ik voelde het nog niet. Dit jaar ging het al beter. Ongemerkt leert Gerard ons veel in een jaar en dat merk je pas als je tai chi aanwendt voor iets anders dan het lopen van een vorm.
Daan had een paar tips: ‘Kijk naar een punt voorbij ‘opa’ en loop dan ‘door hem heen’. Doe alsof het makkelijk is, zelfs als het niet lukt. Want als je denkt dat het wel eens moeilijk zou kunnen worden dan verkramp je bij voorbaat.’ En dus verplaatsten wij opa’s en oma’s met een lach op ons gezicht.

Na de warme lunch liet Imre Thormann ons kennismaken met de Japanse Noguchi techniek. Lopen, staan, springen, al die simpele bewegingen waar je nooit over nadenkt, voelen anders aan wanneer je je er bewust van wordt. En dan merk je dat het ook op een andere manier kan: met veel minder inspanning. Een spier aanspannen zonder dat het nut heeft is energieverspilling en om dat te voorkomen liet Imre ons op een bijzondere manier spanning en ontspanning ervaren. Iedereen kent wel die kleine houten figuurtjes die op een twee centimeter hoog kolommetje staan. Als je op het knopje onder aan de kolom drukt, valt het figuurtje slap naar beneden. Laat je de knop los, dan komt het figuurtje overeind. Aan het eind van Imres workshop waren wij in staat net zo te ontspannen als zo’n figuurtje. Wanneer we daarna weer rechtop kwamen hielden we die ontspanning vast zodat we niet gewoon ‘stonden’ maar ‘omhoog hingen’. Heel vreemd maar heel lekker!

Na Imres workshop ging ik horizontaal in het gras hangen met mijn ogen dicht. Ik was niet de enige. Het is typerend voor de sfeer op het NSTC festival. Niets moet, alles mag. De leraren staan klaar om je vragen te beantwoorden en volgen zelf ook de workshops van andere leraren. Alles draait om het uitwisselen van kennis, ervaring en ideeën. Niet stijf in een schoolbank maar met je blote voeten in het gras. Alsof je een dag op vakantie bent. Na afloop heb je geen foto’s maar een NSTC T-shirt dat je maar hoeft aan te trekken of de hele dag trekt zo weer als een film aan je voorbij.

Wie gaat er in augustus 2013 een dagje mee op vakantie?
Groeten van Désirée Kool-Bierenbroodspot