Eerste Shen weekend groot succes

Het eerste Shen-tai chi weekend verliep precies zoals we het voor ogen hadden: schitterend weer, prima locatie, beetje tai chi-en, beetje lummelen, uitstekend gezelschap (al hadden we gehoopt op iets grotere deelname). Met z’n zessen (Gerard en Margareth, Karin, Paula, Ingrid en ik) streken we tegen het middaguur neer op een camping in Camperduin, aan de duinen, vlakbij het strand.

Na een plakje cake en een lunch zijn we naar het strand gegaan voor qigong en tai chi. Het heeft logica om de oefeningen te doen op het strand. De zon, de wind en het zand hebben door de eeuwen heen overal ter wereld toegekeken als mensen deze eeuwenoude bewegingen maakten. Ze weten precies wanneer ze ons moeten tillen, steunen en zachtjes moeten duwen. Dat maakt de oefeningen zoveel makkelijker dan wanneer we ze uitvoeren op de harde vloer van de sporthal. De wind reageerde enthousiast op onze vierwindstrekengroet, en compliceerde de boel enigszins – waaieren werd onmogelijk. We besloten in de duinen te gaan waaieren, en terwijl we daarheen liepen, kwamen we Ans en Simon tegen die iets later van huis waren gegaan. De duinen bleken voor Gerard niet de perfecte plek. Hij werd er bedreigd door een hondendrol die precies lag op het stukje gras waar hij zo’n beetje zijn voeten moest neerzetten en kon zich niet concentreren. Uiteindelijk zijn we gaan waaieren en zwaarden op het campingveldje waar we onze tenten hadden opgezet. Een vaste gast zei dat dit het mooiste was wat hij op de camping had gezien in achttien jaar tijd. “Jullie doen het zo sierlijk en zo gelijk!”

In de zon en met een glas wijn in de hand, genoten we vervolgens van elkaars gezelschap. Simon vouwde ballonfiguren, wij wisselden het vertellen van levensverhalen af met minder diepgaande onderwerpen.
“Lieverd,” zei Margareth tegen Gerard, “Simon heeft hier een ballon waarvan hij zegt dat jij die niet kunt opblazen.”
Weerloos tegen zulk vrouwelijk vilein, nam Gerard de uitdaging aan. “Als het me wel lukt, moet Simon op een woensdagavond komen tai chi-en.”
Het was verontrustend om te zien welke felle kleuren rood en paars het menselijk gelaat kan aannemen tijdens een poging een simpel ballonnetje van wat lucht te voorzien! Als we straks beginnen te twijfelen aan Gerards mentale welzijn, dan weten we waar de oorzaak ligt…

Iedereen had wat lekkers meegenomen voor het avondeten. We aten van alles wat, en Gerard at alle toetjes. Dat had met die ballon niets te maken, hij schijnt het thuis ook altijd te doen.
Na het eten kregen we van Simon een workshop diabolo. Karin bleek over natuurlijk talent te beschikken en gooide de diabolo over naar Simon, die hem ving en weer teruggooide naar Karin.

Gerard en Margareth konden niet blijven slapen. We zwaaiden ze uit, en wandelden met z’n zessen (en prachthond Charlie van Ans en Simon) naar het strand. Op de zeewering stonden nogal wat mensen te kijken naar de schitterende zonsondergang. Ook wij keken even. Niet te lang. Een zonsondergang kun je bekijken, maar beter is het om hem te ondergaan. Dus deden wij op het strand de 37 en de 24 terwijl we keken naar de zon. Hij zakte niet in de zee, hij zakte in ons lichaam en dat voelde heel prettig.
Een uurtje hebben we langs het strand gelopen, onderwijl een voetbal voor ons uit schoppend. Ik moet zeggen, als Wesley Sneijder een keer geblesseerd is, dan kan Ans moeiteloos zijn plaats innemen. Met messcherpe passes, en trappen die scheerlings over het wandelkleppende muurtje van Ingrid, Paula en Karin heen vlogen, oogstte ze bewondering van ons allemaal.

Nadat we ook Ans, Simon en Charlie hadden uitgezwaaid, bleven we met z’n vijven over: wij met z’n vieren en de Grote Beer boven ons. Toen Karin kaarsjes op tafel zette, kwamen ook de overige sterren om ons heen zitten. Ingrid trok wat flesjes mede open, er kwamen stokbroodjes met zalmsalade bij… het leven was goed.

’s Ochtends ontbeten we in de zon. Een jonge en onbevreesde zilvermeeuw vond kennelijk dat het er smakelijk uitzag wat we hadden klaargemaakt. We konden nog net voorkomen dat hij ermee vandoor ging.
We maakten nogmaals een strandwandeling, liepen op twee verschillende plekken de 37, de 24 en de chen, dronken koffie en muntthee bij een strandpaviljoen en braken de tent af (onze eigen tent, op de camping). Omdat we jeu de boules ballen bij ons hadden, zou het jammer zijn om er niet even mee te spelen. Paula was er goed in, Ingrid kon er niets van. Na zes potjes kreeg Ingrid de slag te pakken en won ze steeds. Toen zijn we er maar mee gestopt.

Het was een superweekend, we zien alweer uit naar volgend jaar. Noteer het vast in je agenda: het eerste weekend van september is Shen tai chi weekend!

Groeten van Désirée Kool - Bierenbroodspot

P.S. Wat betreft de uitslag van de ballonopblaasweddenschap: we zullen Simon helaas niet zien op woensdagavond.