Zoonslingeren

Elke maand ga ik zwemmen met mij twee zoons. Ze zijn zes en acht en dan is het nog leuk met je moeder..

Het eerste wat ze doen, nadat we gedoucht hebben, is mij in het diepe duwen! Dat lukt niet onmiddellijk "ik ben onwillig", maar dat maakt het juist zo'n leuk spel.

Het lijkt een beetje op judo- veel gewapper met armen en pogingen tot pootje lichten.

De tijd dat ik ze met een simpel zetje in het water kon doen laten belanden is voorbij- de jongens worden elke maand slimmer en sterker.

  Laatst had ik beide 'apen' met succes in het water geharkt, wat me twee seconden tijd gaf om na te denken.

Misschien kan ik iets doen met tai-chi? Maar hoe dééd Gerard dat ook alweer?

Ik kon me slechts drie dingen herinneren: ademhalen door je buik, achterste been strekken, en je tan t'ien draaien!

Toen mijn oudste zoon even later naast me stond, pakte ik hem bij een arm en bij zijn middel en deed ik die drie dingen gelijktijdig: ademhaling, been, tan t'ien. Het was verbijsterend, het werkte echt!

Alsof het een veertje was, zo snel en moeiteloos kwam zoon lief van de grond. Hij vloog door de lucht en kwam twee meter van de kant in het water terecht.

Dat is vér, twee meter! Ik keek er geschrokken naar. Jongen, ben je in orde? Dat was hij.

Ik had een variant op het dwergwerpen uitgevonden: het zoonslingeren!

Even later kreeg ik een duw in mijn rug en lag ik zelf in het water!

Zoon twee stond me vanaf de kant uit te lachen.... Ik was een belangrijke regel van Gerard vergeten:

Wel alert Blijven!

Door:  Désirée Kool- Bierenbroodspot